De natste zomer uit de geschiedenis in ons land is een feit. Jammer dat ik nu net deze zomer heb uitgekozen om mijn nieuwe hobby fietsen te starten. Maar het is niet anders dus vol goede moet gaan we voor het eerst in de regen op pad naar het werk in Zeewolde.
Om 06.00 uur naast het bed, kleertjes aan en naar beneden, broodje eten en een bakkie koffie voor het vertrek. Buiten is het nog donker dus ik kan niet eens vertrekken omdat ik geen licht op mijn fiets heb, tegenvaller, had wel een half uurtje kunnen blijven liggen. In de verte zie ik wat licht door de wolken heen komen en ga verder met de voorbereidingen.
Maar dan begint het zwaar te regenen en kom ik toch in twijfel om de auto aan te trappen en lekker warm naar Zeewolde te tuffen. Maar mentaal sterk als ik die ochtend ben, de echte rijders gaan op TV ook vol door de regen, dan kan ik minimaal naar Zeewolde fietsen. Op de fiets valt de regen wel mee en ik trap lekker richting Bunschoten of Spakenburg (heb nog steeds geen idee wie of wat wie of wat is) Links af de polder in richting het stoomgemaal en ja daar is die, midden in de polder een ongelofelijke regenbui op mijn helm.
Ik voel de nattigheid op mijn rug komen en omhoog kruipen. De bril beslaat en de bochten gaat zeer zorgvuldig. Bij de Nijkerkerbrug houdt het op met regenen en het laatste stuk gaat weer best met uitzondering van de nog steeds voorzichtige bochten.
Aangekomen op het werk, blijkt de rugzak zeiknat, met daarin mijn werkblouse en de mooie witte Wilier heeft een dringende behoefte aan een bad. Ik föhn mijn blouse droog en stap onder de douche en spoel de nattigheid van me af. Vraag me wel af is al die nattigheid alleen van de regen of ook een beetje van de angst van de eerste keer op die hele smalle bandjes in de regen.
Ach, het is de natste zomer uit de geschiedenis, daar houden we het maar op, maar ik ben wel een mooi weer rijder, denk ik.
Reacties
Een reactie posten