rogerpieterlam

Na de beklimming volgt de afdaling van de Stelvio, iets wat niet voor iedereen een mooi vooruitzicht is. Veel van de deelnemers vinden het klimmen een grote uitdaging om te volbrengen maar afdalen is andere koek. Bij een georganiseerde tocht zoals de beklimming van de Stelvio is de weg gelukkig nog autovrij. Nadeel is, als de eerste al op weg zijn naar beneden moet het gros van de deelnemers nog omhoog. Hierdoor wordt het rechts houden bij het klimmen belangrijk voor de naderende afdalers. Deze komen gemiddeld met een gang van 60 km/u naar beneden zeilen. De haarspeld bochten van de Stelvio is een volgende hindernis voor afdalers. Klimmers nemen een buitenbocht omdat daar eventjes een vlak stuk is en je voor een korte periode de druk van je benen af kan laten gaan, maar de afdalers komen er ook aan. Uiteindelijk boven gekomen omdraaien om af te dalen, zat ik direct met Gert en Gert in mijn wiel achter een afdaler zoals in het begin genoemd. Hij bleef remmen en tegen de middenstreep ...

De ochtend was nat en nevelig, toch trokken we onze strakke kleding aan en smeerde ons in. De tijd was gekomen waar we zo lang voor getraind hadden. Nog even poseren voor de foto en toen op weg naar de start. Het was druk bij de start en iedereen had een gezonde spanning. Als eerste gingen de vip's en de diabetes deelnemers op weg, toen mochten wij los op de berg. In een lange sliert was het gelijk klimmen geblazen. Zeer noemenswaardig was dat er ook een hardloper de berg op ging, met veel respect van de fietsers. Een paar fietsers verklaarde hem voor zot, maar het was gelukkig wederzijds. Het eerste stuk zat al lekker vol met haarspeldbochten en straffe klim percentages, met als hoogte punt een stuk van 14%. Na een zonnig begin koelde het in de tunnels sterk af en konden we gebruik maken van de natuurlijke besproeiing van moeder natuur. Na de serie haarspeldbochten kwam er een groot stuk wat de ene serie haarspeldbochten aan de andere verbond. Op dit stuk hebben we ook de eerste...

Schoolreisje naar Bormio De hele dag was er al een gezonde spanning, heb ik alles ingepakt en ga ik niets vergeten. De reis zou om 21:30 beginnen vanaf het park. Edwin zou de bus op halen en de mannen langs halen. Gert en ik kwamen naar het park. 20:15, telefoon, "ben je er al, vroeg Gert" de spanning was er, het schoolreisje naar de voet van de Passo Dello Stelvio kon beginnen. De reis ging voorspoedig tot er een pas was afgesloten en we om moetsen rijden. En geluk bij een ongeluk, moesten we over de Stelvio en kregen een sneak preview van de "Grand Mountain". Als je ooit in de Ardennen gereden heb en dat was hoog, dit was mega. Wat een berg!!. Alles wat je je maar voor kan stellen was aanwezig, scherpe bochten, lang vals plat, sneeuw, zon en veel fietsers en motorrijders. Aangekomen in het appartement bleek het hele dorp overgenomen door Cyclisten. Alle kamers waren bezet door fietsers voor de beklimming van de Stelvio. Na wat boodschappen gedaan te hebben ...