Rechts houden

Na de beklimming volgt de afdaling van de Stelvio, iets wat niet voor iedereen een mooi vooruitzicht is. Veel van de deelnemers vinden het klimmen een grote uitdaging om te volbrengen maar afdalen is andere koek.
Bij een georganiseerde tocht zoals de beklimming van de Stelvio is de weg gelukkig nog autovrij. Nadeel is, als de eerste al op weg zijn naar beneden moet het gros van de deelnemers nog omhoog. Hierdoor wordt het rechts houden bij het klimmen belangrijk voor de naderende afdalers. Deze komen gemiddeld met een gang van 60 km/u naar beneden zeilen. De haarspeld bochten van de Stelvio is een volgende hindernis voor afdalers. Klimmers nemen een buitenbocht omdat daar eventjes een vlak stuk is en je voor een korte periode de druk van je benen af kan laten gaan, maar de afdalers komen er ook aan.

Uiteindelijk boven gekomen omdraaien om af te dalen, zat ik direct met Gert en Gert in mijn wiel achter een afdaler zoals in het begin genoemd. Hij bleef remmen en tegen de middenstreep aan rijden, omdat aan de zijkant een ravijn is. Er was geen enkele mogelijkheid om erlangs te gaan, ook omdat de klimmers nog in grote getalen naar boven kwamen. Uiteindelijk een stop na 10km afdalen, eventjes de benen strekken en de handen vooral.

De afdaling van de Stelvio naar Bormio is mooi, snel en levensgevaarlijk. Je dendert met hoge snelheid een van de tunnels in die koud en vooral nat zijn, ook de breedte van de weg neemt snel af in de tunnel. Weer op weg na de stop draaien we zo weer de weg op achter de eerste genoemde afdaler, snel de eerste mogelijkheid gepakt om erlangs te gaan en dat lukte. Voor een afdaling moet je een bepaalde angst hebben dat houd je scherp, maar te veel en te weinig is ook niet handig. Te veel angst kost je je remblokken, te weinig je kop.

Maar vergeet in alle gevallen niet dat je zo veel mogelijk rechts moet   houden.