Today was a good day, verslag 7HL

Normaal ben ik niet van Engelse kopteksten, maar in dit geval dekt het voor mij de hele lading van mijn deelname aan de 7 Heuvelenloop.
De koptekst komt van een muziekstuk waarin op een dag alles samenkomt en positief in elkaar valt als een puzzel. Die dag was voor mij tijdens de 7 heuvelenloop. 

Ik had eigenlijk daags na het aanmelden al bijna spijt dat ik me ingeschreven had. Ik ben niet zo van de massale evenementen en alles wat ik hoorde over de 7HL was massaal, startvakken in zijstraten en grote drommen met lopers. Maar ik had wel met mezelf afgesproken dat ik het keer moest meemaken en met die gedachten ging ik samen met mijn loopmaatje Gert op weg naar Nijmegen.

Omdat Gert een 7HL veteraan is mocht hij voorop in het parkeren van de auto en het zoeken naar het rode startvak. Wat als eerste opviel waren mensen, lopers, atleten, beginnende lopers, gevorderde, Kenianen, Ethiopiër, Amsterdammers, Groningers enz enz heel veel, had ik gezegd dat er heel veel mensen waren, zo veel mensen waren er op de been. Alles was goed aangegeven en het leek wel of de hele stad inclusief de complete infrastructuur overgenomen was door het evenement.

Na het jubileumshirt opgehaald te hebben zijn we richting de start gelopen. Uiteindelijk de spullen klaar gemaakt en onze rugzak afgegeven bij de garderobetent en richting het startvak gegaan. Daar was een groot scherm en een drumband die de sfeer er lekker in probeerde te brengen met tropische klanken. Dat mocht ook wel want de temperatuur liep snel terug door het stil staan, inlopen was al niet meer te doen in het vak. Op het scherm was de start te zien van de eerste wedstrijdlopers en een luid gejuich ging door het vak, nu zijn wij bijna aan de beurt. Na 42 minuten was de eerste loper al weer binnen en stonden wij op het punt te vertrekken.

Toen het hek van het vak los ging was het goed te zien hoe effectief de vakken werkte, na goed 50 meter gingen we over de startmat en begon voor ons de tocht der 7 heuvelen. Nog steeds was ik zeer sceptisch over mijn doelstelling van 1:20 uur en de hoop op een verbetering van de tijden van mijn collega’s die al eerder rond de 1:15 uur hadden gelopen. 

Maar al na het eerste stuk waar de weg breed was werden de benen snel weer warm en liep ik gelijk in een lekker ritme. Alle borden waarschuwde de lopers om rechts te blijven lopen en links inhalen, maar iedereen was op zijn eigen manier aan het inhalen en zodoende was er rechts veel ruimte, die ik lekker kon benutten. Ook een groot stuk op een fietspad gelopen waar ik alle ruimte had om door te stappen en in een goed en hoog tempo te komen.

De eerste heuvels waren goed te doen voor iedereen, maar na de golfbaan kwamen er een paar pittige puistjes. Duidelijk voor mij was direct dat mijn tempo heuvel op goed bleef, zeker ten opzichten van lopers om mij heen waarmee ik op het vlakke deel gelijk bleef. Maakt de heuveltraining en de Col du Galibier echt zoveel verschil, dacht ik nog. De afdaling is voor veel lopers een soort suïcide missie, gewoon laten gaan en kijken waar we terecht komen.
Zelf probeerde ik zo goed en beheerst mogelijk te af te dalen en niet te veel snelheid maken of dingen kapot te laten gaan. Een van de redenen dat ik met Herzog kousen loop om geen geklapper van mijn kuiten te hebben of onnodige blessures te krijgen, dit lukte weer goed.

Na ongeveer 8km een kleine tegenslag in de ademhaling, deze ging opeens omhoog zonder echt aanwijsbare reden, behalve dan dat het tempo hoger was dan ooit tevoren. Me zelf geconcentreerd op mijn ademhaling a.d.v. de oefeningen van Hartonno (Mindfull Running) en na een korte tijd hat ik alles weer onder controle.

Gert had al gezegd dat de laatste kilometer down hill was, en daar was die dan, de laatste kilometer. Ik moest me nog wel inhouden om niet nog harder te gaan lopen en het risico te lopen dat ik me alsnog opblies, maar met nog 750 meter te gaan en een Timex die de gekste tijden aangaf kon ik me niet meer inhouden. Volle bak over de finish, kijken op mijn klok en een onwerkelijk gevoel overviel me een beetje, is dit mijn tijd, heb ik net onder de 1 uur en 12 minuten 15 kilometer gelopen tijdens de 7HL, onwerkelijk, of toch niet… het was een goede dag.

Alles klopte, het weer was goed, mijn voorbereiding was goed, de laatste tips van Jantiene via WhatsApp , de ademhalingssessies van Hartonno, de Herzog kousen deden hun werk en de mensen, de mensen werkte mee, van de organisatie die het zo strak geregeld hebben, de mensen langs de kant die enthousiast waren en vooral de mensen die mee liepen en allemaal lekker links gingen inhalen dat gaf mij de ruimte die ik nodig had om er een goede, en hele goede dag van te maken.

Today was a good day...