Vrijdagmiddag kwamen we Egmond aan Zee binnen rijden. Egmond
is zo te zien eventjes aan het ontwaken uit een winterslaap. Vrijwilligers zijn
druk doende op de boulevard met hekwerken en overige voorbereidingen voor de Strandrace.
Na een snelle check-in bij de Graaf van Egmond, direct aan de boulevard eventjes
een bakkie doen in de Zilte Zoen.
Duidelijk wordt dat Egmond er klaar voor is en
de horeca er alles aan zal doen om een weekend te knallen. Snelle bediening, correct,
goede service, upsell en een top product op mijn bord.
Na de aankomst van mijn maatje
de fietskleding aangetrokken en een "test" rit gemaakt op het strand.
Het strand lag er goed bij lekkere harde stukken en het was goed fietsen. Nog iets
aan de bandenspanning aangepast en dat zou hem dan moeten worden voor raceday
1.
Na een goede nachtrust rustig opgestart, goed gegeten en gedronken en toen de
kleding aangetrokken. Buiten regende het nog en een blik op het strand voorspelde
niet veel goeds. Er was niet veel zand over om te rijden maar het zou wel los lopen,
dacht ik nog.
Voor de kleding baselayer van Under Armour, deze is ideaal voor o.a.
fietsen omdat er een randje onderaan zit die opstropen tegengaat. Voor de tweede
laag gekozen voor Milremo wielershirt. Milremo wielerkleding heeft bij mij een sterke
voorkeur i.v.m. pasvorm en duurzaamheid, het blijft altijd goed zitten onder welke
omstandigheden dan ook. Grote vraag was alleen nog een regenjack of alleen een koersjack.
Door de voorspellingen toch maar voor beide gekozen en qua kleding pakte dit goed
uit.
Met de fietsen in de hand op weg naar het startvak, hier was duidelijk te zien
dat de organisatie van een zeer hoog niveau is. Het startvak raakte vol en binnen
een paar tellen ging er een zijvak open waar we in geloodst werden. Op weg door
het dorp met veel publiek geeft voldoende energie om snel in the mood te komen.
Na een kleine opstopping mogen we het strand op, na de eerste onwennige meters begint
het gevoel te komen. Eerste stuk gaat lekker, een brede strook om te rijden en redelijk
hard zand. Na een paar kilometer begin ik me wel af te vragen hoe dat zit met de
terugweg.
Het strookje waar we op rijden wordt steeds smaller en als we hier tegemoet
komend verkeer krijgen voorzie ik wel wat uitdagingen. Maar het is nog niet zo ver
eerst nog wat eigen uitdagingen, zoals stenen en andere obstakels die Sil de Strandjutter
is vergeten. Als je maar iets van het harde strookje afwijkt verlies je direct snelheid
en kost het veel extra kracht om weer bij te komen.
Ja, daar komen ze!! Motoren,
jeeps en de eerste rijders, hoe gaan we dit doen? Dat is de vraag die we
allemaal hebben, er is gewoon niet genoeg ruimte. De toprenners rijden deels
door het mulle zand en hun fietsen klappen van links naar rechts ook onze kant
op, als dat maar goed gaat.
Hup Marianne hup, in de regenboogtrui vlak langs
ons heen, als we nu maar niet omvallen zeggen we nog tegen elkaar. Omvallen,
toch wel iets waar ik best druk mee ben geweest om niet te doen en wat ook niet
gebeurd is, zelf vind ik dat best knap van mezelf.
Ik heb ze in alle soorten en
maten zien omvallen, alleen of met groepjes, snelle, langzame, hard en zacht,
op alle manieren gingen ze met hun neuzen het zand in. Gelukkig heb ik ze ook allemaal
weer op zien staan. Na het keerpunt dat bestond uit een wandelroute van een kilometer
konden we ons opmaken voor de terugweg.
Terugweg was zwaar, wind tegen en bijna
geen ruimte om te fietsen, een mega singletrail en een lang stuk door het water
bracht ons bij een lus die ons van strand haalden en via een steile trap weer het
strand op stuurden. Het laatste stuk ging in een oud Hollandse waaier met een noodgang.
Laatste opgang van het strand het dorp in en door een mooie haag van publiek richting
de finish.
Voor de eerste keer deelgenomen aan de strandrace, maar ondanks dat het
zwaar was heb ik genoten. Nu maar kijken hoe het herstel gaat en hoe ik aan de start
sta voor de Halve van Egmond.
Reacties
Een reactie posten