Fan van Egmond, LIKE!!

Opstaan met 37km fietsen over het strand in de benen is een geheel nieuwe ervaring voor me. Nog blij met de ervaring van de Strandrace, mochten we weer een nieuwe uitdaging aangaan. De eerste lopers verzamelde zich al voor de 10km loop. 

Na een goed ontbijt kwam ook mijn broer aan voor zijn eerste ervaring met de Halve van Egmond. Een evenement wat geen jaar hetzelfde kan zijn. De weersinvloeden zijn zo bepalend voor dit evenement dat je bijna je hele kledingkast mee moet nemen. 

Vanuit het raam van het appartement zagen we de toplopers warm draaien en op het laatste moment nog wisselen schoenen. Uiteindelijk zag je dit terug in de startvakken, een mêlee aan kleding, lange broeken, korte broeken, regenjacks, mutsen en petjes, alles kwam voorbij. 

Zelf gekozen voor mijn lange loopbroek en mock van Under Armour, voordeel van deze keuze is dat ik altijd weet dat het goed zit. Als tweede laag een loopshirt met lange mouwen. Mijn Hertzog kousen had in onder mijn loopbroek aangetrokken, ik ben nog steeds blij met de sokken die ook na veel gebruik goed blijven en niet gaan lubberen. 

Met een klein beetje druk op de bovenbenen gingen we van start. Door het dorp waar weer veel mensen langs de kant stonden, na 3km het strand op, door het mulle deel zo snel mogelijk zoeken naar een hard stukje zand. Dit zoeken bleef ongeveer doorgaan tot dat we het strand weer af gingen. Het was krap, weinig ruimte om te lopen en een hoop gedrang om maar niet in het mulle zand of in het water te komen. Zelf had ik een stukje hard zand gevonden een meter naast het pas waar iedereen liep, maar uiteindelijk stopte het en moest ik weer invoegen. Door een haag van mensen het strand af en de duinen in, op dit stuk staan zoveel mensen dat je bijna het strand afgedragen wordt. Na de drinkpost op en neer door de duinen en na een stukje komen we op een verharde weg, dat is lekker! Eventjes niet heel veel nadenken hoe je je voeten neer moet zetten, maar gewoon eventjes lekker lopen. 

Na de beruchte Bloedweg kom je weer richting dorp, dan kan het niet meer stuk. Een blaaskapel staat aan het begin van het dorp en speelt “Mission Impossible”, hoe toepasselijk. De laatste klimmetjes voel ik nu wel goed in de bovenbenen, maar stoppen met zoveel mensen langs de kant komt niet in me op, door tot het einde. 

Daar is de finish, na 1:56 uur komt er een einde aan mijn eerste deelname in Egmond aan het Combinatieklassement. 

Het was een zwaar weekend, maar ik ben blij dat ik het heb volbracht en kan niet wachten op de volgende editie, ik ben een fan van Egmond. LIKE!!