Mijn eerste triathlon ervaring tijdens de Zeewolde
Endurance, was een 1/6de versie met 650m zwemmen, 30km fietsen en
7,6km lopen. In de voorbereiding veel gefietst en aansluitend hardgelopen en
dat ging goed en ik beleefde veel lol aan de wisseling van fietsen en lopen.
Vooral de wisseling van onderdelen is mij op het lijf geschreven. Ook in de
voorbereiding gezwommen met een wetsuit in het buitenwater. Hierover heb ik
eerder al geschreven dat zwemmen de grootste uitdaging zou worden.
Met gepaste zenuwen begonnen aan de wedstrijddag, heb ik
alles wel bij me? Je heb best wel wat spullen nodig anders dan een
hardloopwedstrijd. Ohja, de fiets moet ook mee en waar is mijn helm, heb ik wel
twee paar schoenen en voldoende eten en drinken.
Met een tas vol richting
Zeewolde, op de wedstrijdinformatie stond een grote zone ingetekend met
verboden te parkeren. Eenmaal in het dorp zouden we kijken of we door konden
rijden richting de parkeergarage, maar we dachten dat we wel een paar verkeersregelaars
moesten ompraten om zover te komen. Niet dus, niemand te zien en relaxt in de
gratis parkeergarage op 10 meter van de start geparkeerd. Ik hou van
kleinschalige wedstrijden, niet massaal, lekker overzichtelijk en geen
kilometers lopen voordat je er bent.
Eerst naar de inschrijving en na het tonen van de
legitimatie kregen we onze enveloppe met startnummer en info. Direct eventjes
richting het parc ferme om te kijken wat we daar konden verwachten. Mooi
overzichtelijk en niet te groot, er zouden ongeveer 200 deelnemers zijn, met
een groot deel trio’s.
Door richting het parc ferme te lopen kreeg ik ook al
een indruk van het zwemparcours en het gevoel werd er niet beter op.
Na deze verkenning gingen we terug naar de auto om de
spullen klaar te maken. In de enveloppe zat goede wedstrijd info en een
startnummer. Ook drie stickers met mijn startnummer, drie? Oké waarom drie?,
één voor de fiets heb ik gelezen maar wat doe ik met de andere nummers. We zien
het wel, het zal wel ergens voor nodig zijn en we houden ze wel bij de hand.
Met de spullen en de fiets aan de hand richting het parc ferme, en weer langs
het zwemparcours en het gevoel is niet beter.
Bij de ingang fiets controle en
helm op voor een check, heb je je nummer op je fiets vraag de controleur en op
je helm, Hé daar is het tweede nummer voor.
Ik zal het zo direct doen meneer,
oké loop maar door. Fiets in het rek gezet en gelijk mijn nummer op de helm
geplakt, omdat ik er nog een over had heb ik er maar twee opgeplakt elke kant
een.
Wel of geen wetsuit aan was de kwestie, water temperatuur
was 21 graden en het was nog net toegestaan. Mijn buurman gaf de tip om wel met
een wetsuit te zwemmen, dan ben je sneller en comfortabeler, goede tip! Maar
gelijk mijn triathlon status uitgelegd en ook maar verteld dat ik aan de
buitenkant zal vertrekken om hem niet in de weg te zwemmen, dat vond hij wel
goed om te horen. Gekozen om in de tri-suit te vertrekken en zonder wetsuit.
Scheelt altijd nog een paar tellen bij de wissel, die denk ik wel nodig te
hebben.
Dood of de gladiolen, dat was toch wel mijn hoofdgedachte
met nog een paar minuten op de klok voor de start van mijn eerste triathlon.
Tweede gedachten was, als ik maar op de fiets zit komt het allemaal goed. Die
gedachten komende de volgende 18 minuten wel een paar keer terug. Na de
briefing met nog drie minuten te gaan, het water in, 21 graden NOT! Het is
gewoon koud.
We starten met een drijvende start, iedereen ligt in het water en
is aan het watertrappelen, of te wel, zoek het been van diegene naast je en
trap je omhoog via zijn knie of bovenbeen.
Door de stroming werd je continu
naar voren gestuwd tegen de volgende deelnemer aan, het was een benauwd gedoe
en ik vond het zeker niet leuk.
Uiteindelijk mocht de Burgemeester op een
toeter drukken en gingen ze allemaal los.
Ik begon in een dorstcrawl zoals
geoefend en na een paar trappen links en rechts ben ik over gegaan in een ferme
schoolslag. Ook omdat ik al ruimte had om te doen want de toppers waren er al
vet vandoor.
Moet wel eerlijk zeggen dat ik het wel stoer vond om 200 man/vrouw
zo zien te vertrekken.
Ik had snel besloten dat ik zo min mogelijk wilde
verliezen in het zwemmen maar dat het ook zeker niet mijn ding was en ik dit
gewoon moest doen en zo snel mogelijk naar de fietst moest.
Uiteindelijk uit
het water en naar mijn fiets, eindelijk iets wat ik wel kan dacht ik toen ik
met de fiets aan de hand richting de uitgang liep.
Nog een korte glimp van Gert
en door, de polder van Zeewolde in. Eerste stukje het dorp uit windje in de rug
en na een 10 kilometer de dijk op en natuurlijk volle bak wind tegen.
Stoempend
tegen de wind kon ik de fiets net boven de 25km/u houden en bij de stukken
zonder wind en in de rug ruim boven de 30km/u.
Ik zat prinsheerlijk op de fiets
en voelde het vertrouwen per kilometer terug komen. Best al wat deelnemers
teruggepakt op de fiets en met het lopen zou dat ook wel lukken, het vertrouwen
was volledig terug, dit is wat ik de laatste jaren gedaan heb en dit is wat ik
kan. Laatste stuk terug het dorp in was ik al bezig met de wissel, hoe ga ik
het doen, nog snel wat eten en drinken op de fiets en afstappen voor de balk.
Schoenen wisselen en toch gekozen om sokken aan te doen,
helm af pet op en gaan. Over een pontonbrug richting het Woldewijd. Eerste stuk
een saai fietspad, maar heerlijk om in je ritme te komen en eventjes je adem op
peil te brengen.
Na het fietsen en de eerste paar meters van het lopen merk ik
dat mijn adem heel hoog zit. Even wat controle oefeningen en dan gaat het weer
als vanouds. Nog meer deelnemers ingehaald en het tempo zat er lekker in onder
de 5 min per kilometer is goed voor mij. Even wat water bij de post en op naar
de finish van mijn allereerste triathlon.
Ik heb echt waar genoten van mijn eerste triathlon ervaring
en had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen. Ben ik tevreden, nee natuurlijk
niet, maar zo ben ik. Ik ben blij en trots op mezelf, maar ik baal echt en
oprecht van het zwemmen.
De komende tijd zal ik zeker meer aandacht aan het
zwemmen besteden en de volgende keer zal ik het zeker beter doen.
Meest
belangrijke is dat ik de volgende keer weer wil genieten als of het mijn tweede,
eerste triathlon is.
Na de start mijn fiets ophalen in het park ferme en spullen
pakken. Bij de uitgang staat iemand van de organisatie en vraag naar de nummers
op de fiets, de helm en mijn startnummer, anders kom ik niet weg. Wel heel erg
goed maar als je nieuw ben in de triathlon wel verwarrend al die nummers.
Nu eventjes rust voor wat betreft het lopen en eventjes
toeleggen op zwemmen, fietsen en wat extra fitness om in September te knallen
tijdens de Duathlon en Oktober de Marathon.
Als het zo door gaat wordt het een
super sportief jaar met allemaal nieuwe dingen die ik voor geen “….thon” zou
willen missen.
Reacties
Een reactie posten