Op de helft

Zoals eerder aangekondigd ben ik deze maand gestopt met hardlopen. 

Iets wat een goed idee leek blijkt toch lastiger te zijn dan verwacht. Ik heb op zich geen last van “Cold turkey” verschijnselen, maar echt leuk is het niet. 

Ik zie overal hardloopmaatjes en zeker met het mooie weer komen ze uit alle hoeken langs gerend. Gelukkig heb ik alternatieve, zoals de tweede keer de Lektocht zwemmen.
Twee kilometer die voelt als een halve marathon met wind tegen is en blijft een serieus tochtje. 

Verschil met de vorige versie was dat ik nu wist wat me te wachten stond, of het er beter van werd weet ik niet maar ik zag het begin en het eind, tussendoor was het gewoon verstand op nul en door zwemmen, alsof er een alternatief was om te stoppen!.

Mijn zoon die ook voor de tweede keer mee was, had al snel door dat, hoe harder je zwemt hoe eerder het erop zit, en zo gezegd zo gedaan. Hij was al omgekleed, soepje gegeten en toen kwam ik met me maatje het water uit. Jonge hond, wacht maar als je zo oud bent als je vader. 

Naast het zwemfestijn in Culemborg zit ik niet stil, ik fiets. Ieder moment dat ik kan pak ik of de race of de mountainbike. Een rondje Utrechtse heuvelrug of gewoon woon/werkverkeer, heerlijk trappen. Door de polder windje mee of tegen maakt eigenlijk niet uit, maar dan zie ik een loper en dan denk ik toch, dat kan/wil ik ook. 

Ik ben nu op de helft van het doel wat ik mezelf heb opgelegd, gewoon omdat ik denk dat het goed voor me is en dat ik er beter uit kom. Zeker in de aanloop naar twee fantastische evenementen, 20 september Pyramide Duathlon en samen met mijn broer de Kustmarathon op 4 oktober. 

Ondanks dat ik graag een rondje zou willen lopen weet ik me voldoende af te leiden met fietsen en zal ik de maand zeker door komen, of ik het leuk vind, neen zeker niet, maar ik kom er sterker uit, dat geloof ik.