rogerpieterlam

De natste zomer uit de geschiedenis in ons land is een feit. Jammer dat ik nu net deze zomer heb uitgekozen om mijn nieuwe hobby fietsen te starten. Maar het is niet anders dus vol goede moet gaan we voor het eerst in de regen op pad naar het werk in Zeewolde. Om 06.00 uur naast het bed, kleertjes aan en naar beneden, broodje eten en een bakkie koffie voor het vertrek. Buiten is het nog donker dus ik kan niet eens vertrekken omdat ik geen licht op mijn fiets heb, tegenvaller, had wel een half uurtje kunnen blijven liggen. In de verte zie ik wat licht door de wolken heen komen en ga verder met de voorbereidingen. Maar dan begint het zwaar te regenen en kom ik toch in twijfel om de auto aan te trappen en lekker warm naar Zeewolde te tuffen. Maar mentaal sterk als ik die ochtend ben, de echte rijders gaan op TV ook vol door de regen, dan kan ik minimaal naar Zeewolde fietsen. Op de fiets valt de regen wel mee en ik trap lekker richting Bunschoten of Spakenburg (heb nog steeds geen idee wi...

Voor mensen die me kennen zal het geen verrassing zijn dat ik wat moeite heb met hokjes. Vooral het plaatsen van mensen in deze hokjes zonder dat je iets van ze weet. Ik heb de laatste tijd mogen constateren dat ik ook in een hokje geplaatst ben, zonder dat ik het door heb gehad. Ik zit in het hokje “wielrenners”, samen met de hardrijders, bumperklevers, linksrijders, 25 km karretjes op de rijbaan en scholieren die met 3 of meer naast elkaar fietsen. In een gesprek afgelopen week met iemand die niet weet dat ik ook fiets, kwam het schitterend naar voren, “die malloten kijken niet op of om alleen maar om een goede tijd te maken”. Ik dacht, hé dat ben ik!. Als ik mensen op een fietspad wil passeren die gezellig aan het toeren zijn, roep ik netjes “Pardon” en als ik er langs ben, “Bedankt”, niet wetende dat ze me toch al in een hokje hebben geplaatst en denken wat een eikel, die moet zijn tijd halen. Dus ik denk dat ik morgen maar een bel op mijn fiets zet en een kilometer va...

Het is de vraag die me de afgelopen week wel door mijn hoofd spookt. De aanleiding was dat ik mijn Wilier jack aan had toen ik op de voetbalclub was en er direct reacties waren. Fiets jij? Ik heb ook een fiets in de schuur staan! Rij jij op een Wilier? De reacties waren ook van mannen die op of rond de 40 jaren zijn en van wisselende pluimage. Na een gesprekje over de fiets die in de schuur staat kwam al snel mijn idee om in het najaar een bergje op te zoeken naar voren. Misschien België of Duitsland om te beginnen, de animo was groot, dus misschien moeten de fietsen maar eens uit de schuur en de berg op.